Asiu, myślę, że robisz niezwykle dobrą, cenną robotę. Tyle przykładów i prostych porad do zastosowania od zaraz. Każde zdanie jest potrzebne i dla kogoś, w danej sytuacji, może przynieść nagły efekt WOW. Akurat temat matki i dzieci przerabiamy tu (Kreta – wycieczki po górach) ostatnio bez przerwy i to jest dokładnie to, o czym piszesz. Wiesz, co ostatnio powiedziała jedna z mam? Ze wakacje nie są dla rodziców, tylko dla dzieci. Więc trzeba się poświęcić i zrezygnować z planów krajoznawczych, eksplorowania, bo dziecko tego nie wytrzyma. A ścieżki muszą być przede wszystkim wygodne, bezpieczne i niemęczące. Bo przecież jeszcze się dziecko zdąży w życiu namęczyć. Rodzice, zwłaszcza mamy robią wszystko, żeby pozbawić dziecko jakiegokolwiek dyskomfortu. Dziecko ma się unosić swobodnie na fali beztroski i wiecznego zaopiekowania. Jakie to jest nieznośne! I dla mnie w tym jest największy problem. Olbrzymi problem. To wychowanie bezwolnych, słabych ludzi. I potem nagle np. po przejściu wąwozu mama odkrywa, że nie tylko dziecku nic się nie stało, ale jest szczęśliwe, w ogóle nie marudziło, nie bało się, jest zwycięzcą i było fajniej niż na placu zabaw. Owszem ma lekkie zadrapanie i siniaka, ale przeżyje. Również nagle mama sobie udowodniła, że lękała się bardziej od dziecka, lękała się również o siebie, bo ma lęk wysokości i nigdy takich rzeczy nie robiła. I też jest zwycięzcą i zapamięta ten dzień na długo.
Ach te strachy i lęki, przekazywane dzieciom przez zapobiegliwe, perfekcyjne mamy. „Nie głaszcz kotka”, „Nie wypływaj za daleko”, „Nie wspinaj się na skały”, „Nie chodź w mokrym, bo się przeziębisz”. Ile my tu tego słyszymy?

Strasznie mnie również uderza to wieczne zapewnianie dzieciom zajęcia, bo się dziecko nudzi i obowiązkiem mamy jest wymęczenie jakiejś zabawy, na kilka minut, byleby czymś je zająć. To musi się w końcu skończyć wciśnięciem dziecku tableta, bo ileż animacji można znudzonemu stworzeniu dostarczać. I to oczywiście wina mamy, że się dziecko nudzi. No koszmar.

Cały czas konweniuje mi tu to zdanie z mindfulnessu, że najgorsze co można komuś powiedzieć to: „Jesteś całym moim światem”. I bardzo często tym zdaniem mamy obarczają swoje dzieci i z tym ciężarem takie dziecko idzie przez życie.
Asiu, super sprawa, działaj Kobieto, bo niesiesz dobro 🙂

Trzymam kciuki!

Mam przyjemność czytać kolejne rozdziały ebooka „Ja czyli kto?”, zanim ujrzą światło dzienne. I ilekroć sięgam po kolejne strony myśl, która się pojawia to taka, że jest to cudowne połączenie spraw niezwykle ważnych dla kobiet z olbrzymią lekkością i humorem. Forma książki, przykłady z życia Asi, dają szanse na zatrzymanie się i odniesienie do własnego życia, zobaczenia z innej perspektywy, w którym miejscu jesteśmy, co już za nami a co przed nami. Daje odwagę na postawienie siebie w centrum, spojrzenie na siebie z uwagą, miłością i bez uczucia winy. I to jest w niej najcenniejsze. Dlatego też gorąco polecam ebooka „Ja czyli kto?”. Asiu, a Tobie pięknie dziękuję, że dzielisz się wiedzą właśnie w taki sposób, nie przestawaj, bo jest to olbrzymia wartość!