„Asiu, chcę bardzo podziękować za Twoje wyczucie, spostrzeżenia i intuicję, za głębię, z jaką podchodzisz do każdej z nas, za wrażliwość i jednocześnie trafianie w sedno, za to, że latami podczas sesji z innymi terapeutami szukałam co mnie hamuje, a z Twoją pomocą delikatnie, ale konkretnie i świadomie poznałam przyczynę mojego błądzenia, kręcenia się w kółko. Z Twoją pomocą zobaczyłam nad czym mam pracować, aby cieszyć się sobą i życiem. Dziękuję” 

To już moje drugie warsztaty z Joasią i Wami dziewczyny. Droga moja jest wyboista i kręta, ale już dużo mniej.
Po pierwszych warsztatach znowu poczułam smak szczęścia, radości, spokoju. To było niesamowite uczucie dawno już przeze mnie zapomniane. Ten warsztat „Zostaw stare zbuduj nowe” był bardzo trudny, bolesny zarówno dla duszy jak i ciała. Na całe szczęście nie musiałam pracować dużo, miałam możliwość poświęcić sobie tyle czasu ile potrzebowałam.

Spałam dużo, pochorowałam się, wypłakałam, ale czuję i widzę zmiany. Jeszcze długa droga przede mną, ale jestem bardziej świadoma, więcej widzę, bardziej czuję. Uwielbiam te nasze spotkania, kojący głos Joasi i jej mądre słowa płynące prosto z serca, to bardzo się czuję. Również Wy kochane kobietki macie na mnie duży wpływ i na moje budzenie się i mój rozwój. W waszych historiach widzę samą siebie. Jeszcze nie potrafię o tym pisać, jeszcze mam w sobie ten wstyd za to co mnie spotkało choć wiem, że większość nie było z mojej winy bo byłam Dzieckiem.

Po warsztatach czuję lekkość, uśmiecham się do siebie. Podczas jednej z medytacji pofrunęłam do gwiazd i z brzucha wyleciał mi ogromny głaz. Czuję większą harmonię, a kiedy przychodzi gorszy dzień medytuje, spaceruje, ukochuje się i wracam na właściwe tory. To Twoja zasługa kochana Joasiu. Zmieniasz nie tylko mnie ale i moje Córki. Uczysz je tego czego ja nie mogłam im dać.

Również zrobiłam drugi raz te warsztaty. Są mega głębokie i poruszające najbardziej delikatne zakamarki serca, w moim odczuciu. Ten GŁAZ.. Pojawił się u mnie w medytacji z plecakiem, w poprzednim warsztacie, obok innych mniejszych i większych kamieni. Nie sposób było nim rzucić. Zepchnęłam go z wysiłkiem. Ale co też mi się pojawia z podświadomości to to, że ten GŁAZ odblokował pewną jamę z lawą, gęsta, czarną, powoli wypływającą, toksyną, która wciąż jeszcze zatruwa moje komórki. Medytacje, spacery, pisanie, pasje, to mnie również bardzo zbliża do siebie. Mam teraz dużą uwagę na to, żeby siebie nie poganiać, być życzliwą dla siebie, z pełną świadomością.

Dużo dorosłej we mnie. Na pewno też biorę odpowiedzialność za moje przeszłe i obecne decyzje. Dziewczynka we mnie jest wesoła, zabawna, frywolna, dużo się śmieje. Ja po dwóch warsztatach „Zostaw Stare…”. Genialny warsztat.